Rođen je u Parizu 1929.godine. Diplomirao je istoriju umetnosti u Beogradu, a režiju studirao u Pragu, na čuvenoj filmskoj akademiji. Filmom je počeo da se bavi od 1948.godine, kao scenarista i reditelj veoma dobrih dokumentarnih filmova (“Let nad močvarom”, “Putevi”, “Sabori”).
1961.godine snima svoj prvi igrani film, urbanu ljubavnu priču “Dvoje”, a dve godine potom i film “Dani”. 1965.godine, po motivima proze Antonija Isakovića snima “Tri”, surov i poetski, metaforički ratni film-triptih, koji je osvojio mnoge nagrade i bio nominovan za “Oskara”.
Dve godine potom, po sopstvenom scenariju, snima film koji je kasnije proglašen najboljim jugoslovenskim filmom svih vremena.”Skupljači perja” je i najgledaniji film šezdesetih godina, osvajač brojnih nagrada, pobednik Kanskog festivala.
To je snažna autorska priča o životu vojvođanskih cigana, sa sjajnim Bekimom Fehmiuom u glavnoj ulozi i nezaboravnom Oliverom Katarinom, koja igra pevačicu. Njena izvedba “Đelem, đelem” je bila veliki hit i Olivera je u to vreme održala 72 uzastopna koncerta u pariskoj Olimpiji.
1968.godine nastao je kontroverzni film “Biće skoro propast sveta”, mučna priča, gruba i lepa istovremeno, o tamnim stanama ljudske pripode. Po romanu Mihaila Bulgakova 1972.godine snima “Majstora i Margaritu”, i “Grupni portret sa damom” 1977. Posle mnogo peripetija, 1989.godine snima “Seobe”, po romanu Miloša Crnjanskog, u jugoslovensko-francuskoj koprodukciji.
Aleksandar Saša Petrović je bio i profesor na Fakultetu Dramskih Umetnosti u Beogradu, cenjeni filmski teoretičar, autor nekoliko knjiga o filmu. Ostaće upamćen po svom specifičnom umetničkom senzibilitetu i osećajem za vizuelnu metaforu. Smatra se jednim od začetnika “Jugoslovenskog novog (“crnog”) talasa” u kinematografiji.
Umro je u Parizu 20. avgusta 1994.godine. Posthumno je 1995.godine objavljena memoarska knjiga “Sve moje ljubavi”, u kojoj su pesme posvećene njegovom rano peminulom sinu, koji je , zajedno sa ocem, sahranjen u Parizu, na groblju Per Lašez.
