Crnogorski pisac, uglavnom partizanske tematike iz NOBa, rođen je 1914.godine. 1935. postaje član SKOJa, a potom i KPJ, učestvuje u drugom svetskom ratu. Posle oslobođenja radi kao urednik u “Borbi” i “Nolitu”.1948.godine objavio je knjigu poezije. 1953. i 1954.godinu provodi u Parizu, gde je napisao roman “Zlo proljeće”, a kasnije je objavio niz romana i pripovedaka. Najpoznatija dela: Svadba, Zlo proljeće, Lelejska gora, Hajka, Ratna sreća, Dokle gora zazeleni, Gledajući dolje na drumove, itd.
Po njegovim romanima snimljena su tri filma: Svadba (r. Radomir Šaranović), Hajka (r. Živojin Pavlović) i Lelejska gora(r. Zdravko Velimirović)
Mihailo Lalić je prvi dobitnik Njegoševe nagrade (1963) za “Lelejsku goru”, a 1973.godine za roman “Ratna sreća” dobio je NINovu nagradu. Roman “Hajka” dobio je Oktobarsku nagradu Beograda. Od 1968.godine redovan je član SANU. Umro je 1992.godine.
Film Lelejska gora snimljen je 1968.godine u režiji Zdravka Velimirovića.
Kratak sadržaj: Lado Tajović, student, po zadatku Partije odlazi u svoj rodni kraj, u crnogorske planine, da kao ilegalac vrši propagandu oslobodilačkog pokreta. Sam, okružen neprijateljima, večito budan i na oprezi da izbegne zasede i hajke, Lado se na ivici sna i jave bori protiv ljudi koji su kukavice, spremni na izdaju, bori se protiv sopstvenih iskušenja, protiv halucinacija koje ga u njegovoj samoći neprestano posećuju. I mada se istrajno pridržava partijskih direktiva – ne ubij i ne sveti se – Lado u jednom trenutku slabosti podleže iskonskom ljudskom činu – osveti.
