Početkom šezdesetih godina grupa mladih muzičara, predvođena kompozitorom i muzičarem Đelom Jusićem, osnovala je “Dubrovačke trubadure”. Počeli su u restoranu Jadran, na ondašnjim igrankama. Brzo su postali zaštitni znak tadašnje dubrovačke muzičke scene i bili veoma dobro primljeni u celoj Jugoslaviji.
Bili su jedinstveni po svom kombinovanju renesansne, i narodne i pop muzike šezdesetih, kao preteča etno zvuka. Uvek obučeni u renesansnu ili srednjovekovnu odeću, fantastično su (višeglasno) pevali i muzicirali i zauvek ostaju u sećanju kao jedan od simbola Dubrovnika.
Iz zaborava su izvukli, obradili i proslavili stare, predratne šlagere Vlaha Paljetka : “Adio Mare” i “Marijanu” iz 1935.godine, koja je stekla i svetsku popularnost. Učestvovali su 1968.godine na Pesmi Evrovizije u Londonu sa pesmom “Jedan dan” i osvojili sedmo mesto.
Krajem sedamdesetih godina, grupa je prestala sa radom, a nama ostaju nezaboravne balade: “Pusti da ti leut svira”, “Dok palme njišu grane”, “Marijana”, ” Dalmatinski Lero”, “La musica di notte”, “Tiho je negdje svirala mandolina”, “Ulicama moga grada”…
Dok palme njišu grane
Dok palme njišu grane
i cijela varoš spi
behari dok mirišu,
ljubiš me, ljubiš ti
A sad je mjesec maj,
behara više nema
ruže su procvjetale,
poljubaca više nema
Kad jesen opet dođe
i vjetar kad zacvili
čekat ću te na raskršću,
gdje smo nekad sretni bili
A ti mi doći nećeš,
tišina bit ce ledna
samo što ce vjetar šumit’
bila jednom ljubav jedna…
La musica di notte – Dubrovački trubaduri tekst i video
