Legenda srpskog i jugoslovenskog glumišta, upečatljivog stasa i glasa, glumac starog kova, velikog talenta, Ljubivoje- Ljuba Tadić. Ostvario je veliki broj filmskih i televizijskih uloga, ali je prevashodno bio pozorišni glumac.. Počeo je još kao petnaestogodišnjak u kragujevačkom pozorištu “Joakim Vujić”, a potom je prešao u Beograd, gde je igrao na svim scenama- u Beogradskom Dramskom, Jugoslovenskom Dramskom i Narodnom pozorištu u Beogradu, u Ateljeu 212… 1983. osnovao je i vodio alternativno pozorište “Magaza”.(sa suprugom Snežanom Nikšić). 1990.godine sa glumcem Radetom Šerbedžijom pokrenuo je privatni teatar Preduzeće za pozorišne poslove (PPP)
Rođen je 31.maja 1929.godine u Uroševcu, gde je njegov otac radio kao profesor istorije u gimnaziji. Imao je tri brata, 1933.godine ostali su bez oca, pa ih je u teškim uslovima podizala majka. Na tek osnovanoj Pozorišnoj akademiji u Beogradu, Ljuba je diplomirao 1953.godine, u klasi profesora Joze Laurenčića. U toj prvoj posleratnoj generaciji, pored Ljube, bili su i Rade i Olivera Marković, Slobodan-Cico Perović, Stojan Dečermić i Bora Todorović.
U karijeri je snimio oko sedamdeset filmova, osvojio je četiri pulske zlatne Arene, ali je najviše voleo pozorište. Bio je neprikosnoven u klasičnom teatru, nezamenljivi Kralj Lir, Sokrat, Otelo, igrao je Vladimira u prvoj postavci “Čekajući Godoa” u Beogradu, 1956.godine, u tek osnovanom Ateljeu 212. U tom pozorištu ostvario je i svoju poslednju ulogu, Kralja Lira. Preko pet stotina puta nastupio je u čuvenoj “Odbrani Sokratovoj i smrti”.
Preminuo je 28.oktobra 2005.godine, samo dvadesetak minuta od rastanka sa svojim prijateljim u omiljenom restoranu “Madera”, gde je decenijama svakodnevno navraćao. Sahranjen je u Aleji velikana na beogradskom Novom groblju.
Danas, velika scena Jugoslovenskog Dramskog pozorišta nosi ime Ljube Tadića.
