Poznat po brojnim, uglavnom epizodnim ulogama, ostavio je dubok trag u istoriji jugoslovenskog glumišta. Rođen je u Beogradu 10. februara 1920.godine. Najpre je studirao pravo, pa je upisao Odsek za pozorišnu umetnost na Muzičkoj akademiji u Beogradu.
Posle Drugog svetskog rata bio je član KUD “Lola Ribar”, zatim Akademskog pozorišta i radio-drame Radio-Beograda. Od 1952. do 1961. godine bio je član ansambla Beogradskog dramskog pozorišta, gde je igrao u komadima Krleže, Glišića, Šekspira, Milera … Gostovao u Ateljeu 212, u čuvenoj prvoj postavci Beketovog “Čekajući Godoa”. Nakon toga, u slobodnom statusu, neko je vreme bio član samostalne pozorišne grupe “Dramska družina”.
[tubepress mode=”playlist” playlistValue=”1543B9295E798B54″]
Filmsku karijeru počeo je 1954.godine manjim sporednim ulogama (Tasa praktikant u “Sumnjivom licu”), da bi se u filmovima “Tri” (1965) Saše Petrovića, pa “Neprijatelj” (1965) i “Buđenje pacova” (1967) Žike Pavlovića predstavio kao karakterni glumac koji se pamti po uverljivim likovima običnih, svakodnevnih ljudi “iz života”.
Igrao je u više od trideset filmova beogradskih reditelja nove generacije: Dejana Karaklajića (“Ljubavni život Budimira Trajkovića”,1977), Milana Jelića ( “Tigar”, 1978 ), Gorana Markovića (“Nacionalna klasa” 1979; “Majstori, majstori, 1980), Zdravka Šotre (“Osvajanje slobode”, 1979; “Idemo dalje”, 1982; “Držanje za vazduh”, 1985; “Braća po materi”, 1988), Sr]ana Karanovića (“Petrijin venac”, 1980, “Za sada bez dobrog naslova”, 1988),Slobodana Šijana (“Maratonci trče počasni krug” 1982).
Mića Tomić je u svojoj pedesetogodišnjoj karijeri snimio preko 100 filmova, igrao je i u brojim TV serijama, počev od serija Lole Đukića (“Crni sneg”, “Sačulatac”, “Ću, ćeš, će”), a u čuvenom “Nevenu” Timotija Bajforda igrao je čika Jovu Zmaja. Za svoj rad dobio je brojna priznanja, medju kojima i nagradu “Pavle Vuisić” za životno delo 1997.godine. Preminuo je 23.avgusta 2000.godine u Beogradu.
