Bila je to glumica posebnog senzibiliteta, “naša najnežnija tragetkinja”, nezaboravna Neda Spasojević. Rodjena je 16. aprila 1941.godine u Beogradu, u porodici koja se bavila pozorištem – otac Milorad je bio glumac, a majka Jelena pozorišna krojačica. Kao putujući glumac, Nedin otac je gostovao u brojnim pozorištima širom Srbije, BiH i Crne Gore, i sa sobom je vodio svoju kćerku.
1960.godine Neda je polagala prijemni na beogradskom FDU, ali je nisu primili. Otišla je u Titograd i zaigrala u ondašnjem pozorištu, a potom je jednu sezonu provela u zrenjaninskom pozorištu. Sad je već imala iskustva, pa je položila prijemni ispit u Beogradu 1962.godine. Primljena je u klasu profesora Mate Miloševića. Diplomirala je 1966.godine u primljena u Atelje 212, gde je ostala do 1973.godine, kada prelazi u Narodno pozorište.
Njena prva filmska uloga je bila u “Izdajniku” Kokana Rakonjca, a potom je igrala u još petnaest njegovih filmova. Dobila je nagradu u Puli za debitantsku ulogu u filmskom omnibusu “Vreme ljubavi”(1966). Snimila je šesnaest igranih filmova, od kojih su neki antologijski: “Jutro”(1967), “Kad budem mrtav i beo”(1967) sa Draganom Nikolićem, “Tragovi crne devojke”(1972) sa Borisom Dvornikom (za koji je dobila srebrnu Arenu), “Valter brani Sarajevo”(1972), “Jovana Lukina (1979), “Izgubljeni zavičaj” (1980)… Snimila je 27 TV drama. Za ulogu u TV drami “Gospodin Foka” Gordana Mihića, gde joj je partner bio Slobodan Perović, dobila je zlatnu Nimfu na festivalu u Monte Karlu, 1969.godine.
‘Ni skromnije devojke, ni srećnije glumice’, pisao je tada jedan strani novinar.
Iste godine za ulogu Elektre, u istoimenoj drami Danila Kiša dobija nagradu publike i nagradu tribine mladih.
Neda Spasojević je preminula 16.jula 1981.godine u Beogradu. Danas jedna beogradska ulica nosi njeno ime. Njena kćerka je takodje glumica, Isidora Minić.
