Otvaranjem ‘ Sterijinog pozorja ‘, 15 aprila 1956 godine u Novom Sadu, Jugoslavija je dobila jedinstven festival na svetu – festival domaće drame – ‘ Sterijino pozorje ‘.
Sterijino pozorje se razvilo iz opšte jugoslovenske proslave 150. godišnjice rođenja i stogodišnjice smrti Jovana Sterije Popovića, dramskog pisca i poznatog kulturnog radnika XX stoleća. Zvanično ime ove smotre je ‘ Jugoslovenske pozorišne igre ‘ , ali je ona ubrzo dobila popularno ime ‘ Sterijino pozorje’ po Steriji i ‘pozorju’, obnovljenoj staroj reči za pozorište.
Ideja Sterijinog pozorja je da se prikažu, pre svega, dramski noviteti domaćih pisaca. Pored toga, povodom značajnih jubileja u više mahova, Sterijino pozorje je posvećivalo pojedine godine značajnim jugoslovenskim dramskim piscima.
Tako je Sterijino pozorje 1958 godine bilo posvećeno – Ivi Vojnoviću, 1959 – Marinu Držiću. 1963 – Miroslavu Krleži, 1968 – Ivanu Cankaru, a 1981 – godina 25. godišnjice Pozorja – posvećena je opet Steriji Popoviću.
Na Sterijinom pozorju specijalni zvanični žiri dodeljuje nagrade, i to nagradu za najbolji savremeni dramski tekst, najbolju predstavu u celini, najbolju dramatizaciju ili adaptaciju, najbolju režiju, najbolju scenografiju i kostime, kao i za pet najboljih glumačkih kreacija.
Nesumnjivo, najznačajnija je nagrada za tekst. Tako su tokom svih ovih godina nagrađene između ostalih, drame kao što su : ‘ Nebeski odred ‘ Lebovića i Obrenovića, ‘ Kongres ‘ Primoža Kozaka, ‘ Aretej’ Miroslava Krleže, ‘ Antigona ‘ Dominika Smolea,’ Banović Strahinja ‘ Borislava Mihajlovića, ‘ Savonarola ‘ Jovana Hristića, ‘ Afera nedužne Izabele ‘ i ‘ Zavera ‘ Velimira Lukića, ‘ Osvajač ‘ Andreja Hinga, ‘ Razvojni put Bore Šnajdera ‘ Aleksandra Popovića, ‘ Predstava Hamleta u Mrduši Donjoj ‘ Iva Brešana, ‘ Kamen za pod glavu ‘ Milice Novković itd.
Pored predstava, na Sterijinom pozorju priređuju se međunarodne izložbe scenografije, pozorišnog plakata, fotografije, a takođe se održavaju i međunarodni seminari na teatrološke teme.
