“Ovaj svet je strašno mesto iz koga se niko živ izvukao nije” (B.Crnčević)
Naš prvi susret sa pesnikom Branom Crnčevićem dogodio se u osnovnoj školi, kada smo čitali neobičnu, poetsku priču o bosonogom, dečaku-tvorcu neverovatno šarmantnih izmišljotina. Kasnije smo se upoznavali sa piščevim pesničkim delom, sa njegovim britkim novinarskom člancima, satirama i aforizmima. Njegove kolumne u novinama čitale su se i prepričavale.
Jednom prilikom Mihiz ga je ovako opisao: “Prek je, oštrorek, čak opak i zlurad ume da bude, a ima vedro lice i na njemu dva neuhvatljiva oka koja se raduju celom šarenom svetu i ponajviše njemu samom…Lakopisac, nemarno je rasut po novinama i listovima…Visok, krupan, razbacan…”
Branislav Brana Crnčević je rođen 1933.godine u Kovačici. Studirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Radio je kao novinar i urednik “Ježu” i “Dugi”, pisao je kolumne za “Politiku” i “NIN”, a kasnije i u “Glasu” (“Srpska posla”) i “Kuriru” (“Crna tačka”). Prvu knjigu za decu “Bosonogi i nebo” objavio je 1963.godine, a potom i zbirke aforizama “Piši kao što ćutiš”, “Dnevnik jednog…” i mnoge druge. Napisao je nekoliko radio i TV drama, a najpoznatije su “Devojka sa tri oca”(čuvena uloga Ružice Sokić) i “Kafanica, sudnica, ludnica”, koja je izvođena i na sceni Ateljea 212, u režiji Ljubomira Mucija Draškića.
Brana Crnčević je preminuo u Beogradu 2011.godine.
“Ja sve ljude, žene, ljubavi, doživljaje smatram tragom u životu i sve prijatelje smatram tragom, jer da nije tako, ne bih se uopšte bavio pisanjem. Čak i pisac, ma koliko se pravio skroman, kako ja kažem u jednoj pesmi, “osvrćemo se na svoj život drag s tajnom nadom da smo ostavili trag”. (Brana Crnčević)
bas lepo!