Među najznačajnijim žarištima kulture u posleratnom periodu pored radio – stanica i koncertnih delatnosti brojnih orkestara , bile su operske kuće, posebno u Ljubljani, Zagrebu i Beogradu.
Iz njihovih redova izašli su mnogi umetnici kao što su : Miroslav Čangalović, Sena Jurinac, Marijana Radev, Biserka Cvejić, Rudolf Francl, Vladimir Ruždjak i mnogi drugi. Njihova delatnost se u to vreme protezala i na mnoge poznate svetske muzičke scene.
Negovanje slovenskog repertoara kao i domaće muzičke zaostavštine bile su osnovna briga i preokupacija tadašnje repertoarske politike naših operskih kuća. To upravo potvrđuju i prva gostovanja u inostranstvu, a najviše interesovanja su tada izazivali dela : ‘ Ero s onog sveta ‘ i ‘ Koštana ‘.
Pored uspešnih turneja Zagrebačke opera sa proslavljenom operom Jakova Gotovca – ‘Ero s onog svijeta’ , značajan uspeh zabeležila je i 1954 godine Beogradska opera sa delom ‘ Boris Godunov ‘ Modesta Musorgskog u kojoj je naslovnu ulogu pevao Miroslav Čangalović. Sličan uspeh ova opera je zabeležila i 1965 godine prlikom nastupa u Edinburgu.
Za vrhunac operske sezone u pariskom Teatru nacija 1975 godine proglašene su predstave ‘ Don Kihot ‘ Žil Masnea i ‘ Faust ‘ Šarla Gunoa u izvođenju Beogradske opere sa Miroslavom Čangalovićem u naslovnim ulogama . Muzička kritika je ukazala na veoma visok profesionalni nivo tadašnje Beogradske opere.
Osim osnovne tri operske kuće, značajna je bila i delatnost operskih ansambala i u drugim muzičkim centrima : Sarajevu, Splitu, Osijeku, Rijeci, Skoplju, Titogradu, Novom Sadu i Mariboru.
