Branislav Nušić se rodio 8. oktobra 1864. godine u Beogradu kao Alkibijad Nuša, u cincarskoj trgovačkoj porodici. 1882. godine, kada je napunio osamnaestu, zakonski je promenio ime u Branislav Nušić. 1884. godine je diplomirao prava u Beogradu. Sa devetnaest godina napisao je svoju prvu komediju – “Narodni poslanik”, koja je postavljena na scenu tek trinaest godina kasnije.1885.godine Nušić se nalazio na redovnom služenju vojnog roka i učestvovao u Srpsko-Bugarskom ratu.
Nakon rata napisao je satiričnu pesmu “Dva raba” za tadašnje opoziciono glasilo “Dnevni list” i bio osuđen na dve godine robije. U zatvoru piše komediju “Protekcija”, podstaknut sopstvenim slučajem, kada je zahvaljujući svojoj dovitljivosti slagao upravnika da je ministrov rođak i tako sebi obezbedio povlašćen tretman.
Po izlasku iz zatvora, 1889.godine, dobio je konzularnu službu, koju će obavljati oko desetak godina i tokom koje će boraviti u Bitolju (gde se i oženio 1893.), Solunu, Skoplju i Prištini.
1888.godine je završio komediju „Sumnjivo lice”. ali je na scenu postavljena tek 29. maja 1923. godine.
1900.godine Branislav Nušić radi kao dramaturg Narodnog pozorišta u Beogradu, a 1904.godine kao upravnik Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu.
Od 1905. godine pisao je tekstove za „Politiku”, pod pseudonimom “Ben Akiba”. 1913. godine osnovao je pozorište u Skoplju, da bi 1915. godine, zajedno sa srpskom vojskom prešao Albaniju, a zatim boravio u Italiji, Francuskoj i Švajcarskoj.
Posle rata bio je upravnik Narodnog pozorišta u Sarajevu, a 1927.godine definitivno se vraća u Beograd. 1933.godine izabran je za redovnog člana SANU. Preminuo je 19. januara 1938.godine.
Nušić će ostati upamćen kao vrhunski komediograf koji je u svojim delima oslikao sve mane društva u kojem je živeo. Dve centalne teme, sile koje pokreću njegove likove su vlast i novac. “Narodni poslanik”, “Sumnjivo lice”, “Pokojnik”, “Ožalošćena porodica”, “Gospođa ministarka”, “Put oko sveta”, “Dr”, “Mister Dolar”, “Pučina”…. i danas se nalaze na redovnom repertoaru pozorišta.
Nušić je komedije pisao brzo i lako, i nije ih dovoljno cenio, već se oduvek trudio da postane ozbiljni dramski pisac. Napisao je romane: “Opštinsko dete”, “Hajduci”, “Autobiografija”, “Devestopetnaesta”; tragedije: “Knez Ivo od Semberije”, “Hadži-Loja”, “Nahod”; pripovetke : “Politički protivnik”, “Posmrtno slovo”, “Klasa”, “Pripovetke jednog kaplara”
