Velikan naše pozorišne scene rodjen je u Šapcu 1908.godine, u porodici sa šestoro dece. Rano je ostao bez oca, pa ga je u teškim uslovima odgajila majka. Za vreme Prvog svetskog rata, porodica je bila u izbeglištvu u Vrnjačkoj banji. Po završetku osnovne, Ljubiša je pohadjao Učiteljsku školu. Od 1925. amaterski se bavio glumom u Pozorišnom odseku Šabačke gimnazije. Njegova prva uloga bio je lik Save Savića u Nušićevoj “Protekciji”. Učestvovao je i u radu gostujućih družina i bio partner Dobrice Milutinovića, Žanke Stokić, Mihaila Kovačevića i drugih vrsnih glumaca.
Čim je, 1927. godine, stekao učiteljsku diplomu, otišao je u Beograd. Uspešno je prošao audiciju u Narodnom pozorištu, ali je dobijao samo epizodne uloge. Zato, već posle nekoliko meseci, odlazi u Prag, gde pohađa časove glume kod poznate glumice Ane Sukankove, a potom u Berlin, gde je primoran da radi kao prodavac, plesač, zabavljač i učitelj srpskoj deci.
Vratio se u Beograd 1929.godine i ponovo dobio angažman u Narodnom pozorištu. Par meseci kasnije, postaje član HNK u Zagrebu, gde je ubrzo postao jedan od prvaka dramskog ansambla i tu proveo punih jedanaest godina.
1940.godine vraća se u Beogradsko Narodnog pozorište. Naredne godine oženio se balerinom Mirom Baum-Sanjinom, koja je bila Jevrejka. Vreme teških progona za vreme okupacije proveli su na relaciji Zagreb (gde su im pomogli Dejan Dubajić i Vjekoslav Afrić) – Split – Ljubljana (pomogli im Bojan Stupica i Oton Župančič).
Konačno, 1943. godine, predstavom Ive Lole Ribara, Ljubiša je stupio u partizansko Kazalište narodnog oslobođenja, gde je već bio Vjekoslav Afrić.
Posle oslobođenja, Mira i Ljubiša su se razišli, 1951.godine oženio se slovenačkom glumicom Sonjom Hlebš. Bio je prvak drame Narodnog pozorišta, do 1961.godine, kada prelazi u JDP, gde je proveo poslednjh deset godina života.
U svojoj 45godišnjoj glumačkoj karijeri Ljubiša je ostvario oko 320 likova. Sa podjednakim uspehom igrao je u delima svetskih klasika, kao i domaćim klasičnim, i delima savremenih i avangardnih dramskih pisaca. Sa jednakim žarom igrao je velike i male, tragične i komične uloge, i bio je veoma popularan i cenjen na jugoslovenskoj pozorišnoj sceni. Intuicija i emotivni naboj bile su glavne pokretačke sile njegovog scenskog nastupa. Više godina učestvovao je na Dubrovačkim letnjim igrama tumačeći Klaudija u “Hamletu”. Igrao je u 16 dugometražnih filmova, na radiju i televiziji.
Bio je predsednik Saveza Dramskih Umetnika Jugoslavije, dobitnik Sedmojulske, nagrade AVNOJa, Oktobarske i Sterijine nagrade, nosilac brojnih ordena za rad i zasluga za narod.
Umro je u Beogradu, 15. jula 1971. godine, i sahranjen u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju. Kada je umro u jednoj beogradskoj bolnici, u 15 sati, sat vremena kasnije je prekinuta utakmica Partizan-Crvena zvezda. Ljubišin drug iz detinjstva, sportski reporter Radivoje Marković objavio je na stadionu JNA da je umro veliki glumac i član uprave Partizana. Tog momenta je 50.000 ljudi ustalo i odalo poštu bardu.
Danas narodno pozorište u Šapcu nosi ime Ljubiše Jovanovića.
Ljubiša, Ljuba Tadić i Miša Janketić, “Kad su cvetale tikve”
