Dosledno jugoslovenskoj politici ravnopravnosti narodnosti koji žive na teritoriji Jugoslavije, posle oslobođenja je otvoren niz pozorišta u kojima su nacionalne manjine, kako se to ranije zvalo, imale prilike da izraze svoje nacionalno biće.
Ta pozorišta su postala most između naroda i narodnosti Jugoslavije.
Tako je 1956 godine osnovan italijanski ansambl u okviru Narodnog kazališta ‘ Ivan Zajc ‘ u Rijeci, albanski ansambl u okviru pokrajinskog pozorišta u Prištini, mađarski ansambl u okviru Narodnog pozorišta u Subotici.
Takođe su kasnije osnovani samostalni teatri narodnosti, kao što su ‘ Ujvideki szinhhaz ‘ u Novom Sadu 1973 godine, Narodno pozorište albanske nacionalnosti u Đakovici 1977 godine …
Pored profesionalnih dramskih ansambala nacionalnosti u Jugoslaviji je delovao i veći broj amaterskih pozorišta ili dramskih sekcija svih narodnosti koje žive na teritoriji Jugoslavije. Među njima najveći uspeh kako u jugoslovenskim tako i u internacionalnim razmerama postigao je teatar ‘ Pralipe ‘ skopskih Roma, koji je sa uspehom učestvovao na mnogim inostranim festivalima.
