Odmah po oslobođenju, krenulo se sa obnavljanjem kinematografije, odlukom da se snimi film sa temom iz NORa. Pozvani su ruski umetnici, kojima su se priključili i domaći filmski stvaraoci. U produkciji Moskovskog filmskog studija snimljen je film o ustanku i borbi protiv okupatora, pod nazivom “U planinama Jugoslavije”.
Nakon stečenog iskustva na ovom filmu Vjekoslav Afrić (inače pozorišni glumac) odlučuje da snimi film po sopstvenom scenariju. 1946.godine okupio je ekipu glumaca, mahom Zagrepčana koji su igrali u Jugoslovenskom dramskom pozorištu, i uz malo iskustva i oskudne filmske tehnike, ali sa puno entuzijazma, za samo dva meseca snimio film. Glavne uloge poverene su Marijanu Lovriću i Ireni Kolesar, a snimatelj je bio Žorž Skrigin. Glumci nisu dobili honorare, već samo dnevnice.
Premijera je bila početkom 1947.godine u Beogradu, i film je prihvaćen sa oduševljenjem. Prikazivan je neprekidno narednih dvadeset godina, postao je naš najgledaniji film i svojevrsni fenomen. Film je snimljen pod velikim uticajem tadašnjih sovjetskih (propagandnih) filmova, gluma je naglašena, teatralna, ima viška sentimentalnosti i naivnosti, ali i prisnosti koja je delovala na publiku.
Radnja filma odvija se u malom dalmatinskom mestu, gde devojka Slavica radi u fabrici sardina i upoznaje mladog ribara Marina. Oni se zavole i pridružuju se ribarima koji nameravaju da sami sagrade svoj brod, osnuju zadrugu i tako se suprostave gazdi koji ih izrabljuje. Počinje rat, njih dvoje se pridružuju ustanicima protiv okupatora, kriju tek sagrađen brodić, da bi ga kasnije predali partizanima. U jednoj od borbi Slavica gine, a brodić dobija njeno ime i postaje jedan od prvih u floti jugoslovenske ratne mornarice.
Zbog velike popularnosti ovog filma Irena Kolesar preko noći je postala domaća filmska zvezda. Slava je nije ponela, nije se obogatila, već je nastavila da se bavi glumom, najviše u pozorištu. Snimila je ukupno sedam filmova. U 47.godini se penzionisala i samo povremeno gostovala u pozorištu. Umrla je u staračkom domu u Zagrebu, zaboravljena i siromašna, 2002.godine.
Vjekoslav Afrić je snimio još dva filma, a onda se posvetio profesuri na FDU u Beogradu, a neko vreme bio je rektor Univerziteta umetnosti. Umro je 1980.godine u Splitu.
